مهدی سعیدی|محمدرضا عارف در دیدار جمعی از اعضای فراکسیون خط امام(ره) مجلس هشتم با اشاره به نقش مردم در پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس تأکید کرد: «اگر مردم همراه نظام و انقلاب نبودند مطمئنا با چالش‌های مختلفی رو به رو بودیم ولی مردم صاحب اصلی انقلاب هستند و در تمامی دوران‌ها همراه و پشتیبان نظام بودند و اکنون هم تنها راه موفقیت در عرصه بین‌المللی تکیه بر ملت در داخل است.»
وی مهمترین راه جذب همراهی و رضایت مردم را عمل به تمامی اصول قانون اساسی دانست و افزود: «متاسفانه دیده می‌شود عده‌ای که عقبه ای در انقلاب اسلامی ایران نداشتند میدان‌داری می‌کنند و اصل جمهوریت نظام را زیر سوال می‌برند مگر این عده خود در برخی از انتخابات با رای مردم به عضویت برخی مجالس درنیامده‌اند حال چگونه مدعی کم اهمیت بودن رای مردم می‌شوند؟»
رئیس بنیاد امید ایرانیان با اشاره در پیش بودن ایام سالگرد ارتحال امام خمینی با گرامیداشت یاد و خاطره رهبر فقید انقلاب، یادآور شد: «امام(ره) با توجه به اعتقادی که به جمهوریت نظام داشتند با کسانی که طرح خلافت اسلامی را در آغاز پیروزی انقلاب مطرح می‌کردند برخورد کردند و به رأی مردم احترام گذاشتند.»
این اظهارات به خوبی دغدغه عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و نامزد انتخاباتی جریان اصلاح‌طلب را در دفاع از جمهوریت نظام و صیانت از رای ملت را آشکار می‌سازد. دغدغه‌ای ارزشمند که باید به دغدغه فراگیر همه دلسوزان نظام و دوستان سیاسی آقای عارف نیز بدل گردد.
آقای عارف همانطور که از سیاق کلامشان حاصل می‌شود خود را متعلق به جریانی می‌داند که عقبه‌ای طولانی در انقلاب اسلامی داشته و سال‌ها در نظام اسلامی فعال بوده و مسئولیت داشته‌اند و همین پیشینه و دیرینه خود حجتی است برای این جریان که بیش از دیگران مدافع حقوق ملت و جمهوریت نظام باشند.
اما نکته قابل تامل در این میان آن است که علی‌رغم چنین اظهارات و ادعاهایی در مورد گذشته جریان اصلاح‌طلبی و توقع و انتظاری که ملت از آنان و بالاخص از بزرگانشان داشتند، حوادثی در انتخابات سال 88 به وقع پیوست که بزرگترین ضربه به رای ملت و کودتایی علیه "جمهوریت نظام اسلامی" بود! و متاسفانه کسانی سردمدار این فتنه عمیق بودند که خود به هویت جریان اصلاح طلبی تبدیل شده و بزرگان این جریان در دهه 60 محسوب می‌شدند!
همانطور که تاریخ نیز موید این ادعاست؛ همواره انحراف بزرگان، تاثیر و عواقب بیشتری داشته و آثار سوء آن در اجتماع نیز بیشتر از انحراف کسانی است که چندان وزنی در اجتماع ندارند! لذا مساله اصلی مساله انحراف عده‌ای که به تعبیر آقای عارف "عقبه‌ای در انقلاب اسلامی ایران نداشتند" نیست، اینان اگر عقبه‌ای ندارند، در جامعه نیز چندان تاثیرگذار نیستند، و منطقا نباید به دغدغه‌ای برای آقای عارف و دوستانشان تبدیل شود، بلکه آنچه مهم است انحراف "صاحبان عقبه"ای! است که متاسفانه در درون اردوگاه اصلاح طلبان ریشه داشته و حماسه بزرگ 40 میلیونی ملت را زیرسوال بردند! دیگر منسوبین به این اردوگاه نیز یا به حمایت از سران فتنه به میدان آمدند و یا آنکه ترجیح دادند با سکوتشان نظاره‌گر فتنه دوستانشان باشند! و در این بین تنها تعدادی انگشت شمار بودند که صف خود را از فتنه‌گران جدا کرده و به اقدامات غیرقانونی دوستانشان اعتراض کردند.
متاسفانه گذر زمان حوادث سال 88 را برای دوستان آقای عارف در جناح اصلاح طلب به وادی فراموشی کشانده است! و یا آنکه آنان آگاهانه دوست دارند تا خطای دوستانشان را به فراموشی بسپارند! اما ملت ایران به این زودی جنایات بزرگ سران فتنه و عملکرد سیاه اصلاح‌طلبان در نفی جمهوریت نظام و زیرپاگذاشتن رای ملت را از یاد نخواهند برد.
